Zasady etyki zawodowej

§ 1. Godność osoby zaufania publicznego. Tłumacz przysięgły czyni wszystko, aby swą postawą etyczną spełnić wymagania, jakie społeczeństwo stawia przed osobą zaufania publicznego.

§ 2. Obowiązek zachowania staranności i wierności. Tłumacz przysięgły jest zobowiązany do wykonywania powierzonego mu tłumaczenia ze szczególną starannością, zachowując wierność wobec tekstu źródłowego zgodnie z zasadami sztuki tłumaczenia specjalistycznego i formalnoprawnymi zasadami tłumaczenia sądowego i prawniczego.

§ 3. Obowiązek szczególnej bezstronności. Tłumacz przysięgły wykonuje powierzone mu zadania ze szczególną bezstronnością, nie wyraża w żaden sposób swoich osobistych poglądów i nie reprezentuje ani stanowiska zleceniodawcy, ani osób, których wypowiedzi tłumaczy.

§ 4. Uzasadniona odmowa tłumaczenia. Tłumacz przysięgły może odmówić przyjęcia tłumaczenia w wyjątkowych przypadkach, jeżeli nie dysponuje wystarczającą wiedzą fachową, nie zna terminologii specjalistycznej w danej dziedzinie, nie ma możliwości przygotowania się do specjalistycznego tłumaczenia w zbyt krótkim czasie, podjął wcześniej zobowiązanie wykonania innego tłumaczenia lub jeżeli pozostaje w stosunku pokrewieństwa, powinowactwa lub innych bliskich powiązań z uczestnikami postępowania prowadzonego na podstawie ustawy.

§ 5. Niemożność wykonania tłumaczenia. Tłumacz przysięgły ma obowiązek, w razie nieoczekiwanych okoliczności, takich jak choroba tłumacza, wypadek losowy oraz wyjątkowa sytuacja osobista uniemożliwiająca mu wykonanie zlecenia, bezzwłocznie powiadomić zleceniodawcę o niemożności wykonania tłumaczenia.

§ 6. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej. Tłumacz przysięgły zobowiązany jest do zachowania tajemnicy zawodowej, którą objęte są wszelkie informacje uzyskane w związku z tłumaczeniem.

§ 7. Obowiązek doskonalenia kwalifikacji zawodowych. Tłumacz przysięgły jest zobowiązany do stałego doskonalenia swoich kwalifikacji translatorskich, językowych i merytorycznych.

§ 8. Obowiązek korzystania z pomocy warsztatowych. Tłumacz przysięgły ma obowiązek wykorzystania wszelkich dostępnych mu pomocy warsztatowych: słowników, encyklopedii, podręczników i innych źródeł wiedzy oraz korzystania z konsultacji znawcy przedmiotu w celu zapewnienia najwyższej jakości tłumaczenia.

§ 9. Prawo dostępu do materiałów pomocniczych. Tłumacz przysięgły powinien zwrócić się do zleceniodawcy o udostępnienie mu materiałów umożliwiających uzupełnienie wiadomości niezbędnych do ewentualnego wykonania tłumaczenia.

§ 10. Obowiązek pomocy w wypadku losowym. Tłumacz przysięgły nie odmawia wykonania tłumaczenia w sytuacjach nagłych, w szczególności związanych z wypadkiem losowym, nagłą chorobą, ratowaniem zdrowia i życia lub mienia.

§ 11. Prawo do konsultacji z rodowitym znawcą języka. Tłumacz przysięgły powinien skonsultować z rodowitym znawcą języka trudności związane z tłumaczeniem na język inny niż ojczysty.

§ 12. Wynagrodzenie tłumacza przysięgłego. Przy ustalaniu wysokości wynagrodzenia tłumacz przysięgły powinien uwzględnić stopień trudności, zakres tłumaczenia oraz własne kwalifikacje i pozycję zawodową.

§ 13. Obowiązek dzielenia się wiedzą. Tłumacz przysięgły ma obowiązek uczestniczenia w procesie przekazywania własnych doświadczeń i wiedzy zawodowej kolegom i adeptom zawodu.

§ 14. Solidarność koleżeńska. Tłumacz przysięgły powinien pomagać kolegom w potrzebie i w miarę możliwości nie odmawiać takiej pomocy, zwłaszcza gdy chodzi o zastępstwo w wykonaniu pilnego tłumaczenia w razie nieprzewidywanej niemożności wykonania go w terminie oraz pomoc w wykonaniu szczególnie trudnego tłumaczenia.

§ 15. Solidarność międzynarodowa. Tłumacz przysięgły ceni doświadczenie i poglądy swoich kolegów z innych krajów, solidaryzowania się z nimi i okazuje im pomoc podczas pobytu w Polsce.

na podstawie:

KODEKS TŁUMACZA PRZYSIĘGŁEGO

Uchwała Rady Naczelnej PT TEPIS z 31 marca 2005 r. opracowana przez Komitet Redakcyjny KTP z udziałem przedstawicieli Ministerstwa Sprawiedliwości.

Więcej informacji dostępnych na stronie internetowej TEPIS.